Επικαθίσεις Αλάτων σε Σύστημα Χλωρίωσης Νερού Ύδρευσης

Ένα πρόβλημα που συχνά παρουσιάζεται στα συστήματα χλωρίωσης είναι οι επικαθίσεις αλάτων, εξαιτίας των οποίων αφενός η μέτρηση του υπολειμματικού χλωρίου γίνεται αδύνατη και αφετέρου η ροή του νερού γίνεται υπερβολικά μικρή, τόσο που δεν μπορεί να γίνει σωστά η προσθήκη του χλωρίου.

Η αντλία του συστήματος χλωρίωσης ανακυκλοφορεί το νερό της δεξαμενής συνεχώς και δίνεται αυτόματη εντολή για χλωρίωση του νερού όποτε χρειάζεται. Εκεί υπάρχει ένα πολύ λεπτό πλαστικό σωληνάκι από πολυαιθυλένιο με διατομή λίγων μόνο χιλιοστών. Επειδή το σωληνάκι αυτό είναι πολύ λεπτό, παρατηρούνται συχνά καθιζήσεις ασβεστούχων αλάτων μέσα στο σωληνάκι. Επίσης, στα ηλεκτρόδια συσσωρεύονται επικαθίσεις, με αποτέλεσμα να μη δίνουν σωστή μέτρηση της συγκέντρωσης του υπολειμματικού χλωρίου.

Υπάρχει η απαίτηση να περνούν 30-40 λίτρα την ώρα μέσα από το όργανο, και αυτό δεν εξασφαλίζεται όταν τα άλατα στενεύουν πολύ τη δίοδο.

Σε μία δεξαμενή π.χ. 100 κυβικών πόσιμου νερού, υπάρχει βυθισμένη μία αντλία που αντλεί νερό από τη μία άκρη της δεξαμενής και το στέλνει στην άλλη άκρη, έτσι ώστε να γίνεται αναμόχλευση του νερού. Από αυτόν τον αγωγό, που συνήθως είναι Φ63, ξεκινάει το σωληνάκι και οδηγεί το νερό σε ένα όργανο μέτρησης, το οποίο έχει δύο θήκες. Η πρώτη θήκη έχει ένα φλοτεράκι, που ανεβαίνει όταν η θήκη περιέχει νερό, οπότε δίνει σήμα να γίνεται μέτρηση στη δεύτερη θήκη, όπου το ηλεκτρόδιο μετράει και δίνει εντολή για προσθήκη χλωρίου, έτσι ώστε το υπολειμματικό χλώριο να έχει σταθερά συγκέντρωση μεταξύ 0,48 και 0,52ppm. Το πρόβλημα αλάτων παρουσιάζεται τόσο μέσα στο όργανο όσο και μετά το όργανο, όπου και εκεί επίσης μας ενδιαφέρει να μην υπάρχουν επικαθίσεις αλάτων, ώστε να μη μειώνεται η ροή του νερού και πέφτει κάτω από το κατώτατο επιτρεπτό όριο για να λειτουργεί το σύστημα σωστά.

Η πρότασή μας για αυτό το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα απλή: με την τοποθέτηση ενός δακτυλίου επεξεργασίας νερού MERUS στο ξεκίνημα αυτού του λεπτού πλαστικού σωλήνα που οδηγεί το νερό στο σύστημα αυτόματης χλωρίωσης, εξασφαλίζεται αφενός μεν η διάλυση των επικαθίσεων που ήδη υπάρχουν και αφετέρου η πρόληψη ώστε να μη δημιουργούνται νέες επικαθίσεις, τόσο μέσα στο σωληνάκι όσο και στα ηλεκτρόδια μέτρησης του υπολειμματικού χλωρίου.

Τονίζουμε ότι οι δακτύλιοι MERUS δεν είναι ποτέ δυνατό να προξενήσουν παρεμβολή στα ηλεκτρονικά του μετρητή, επειδή δεν εκπέμπουν κάποια ραδιοσυχνότητα ούτε δημιουργούν κάποιου είδους πεδίο. Απλά παράγουν διαρκώς και μεταδίδουν μέσα στα μόρια του νερού μηχανικές ταλαντώσεις, που συντονίζουν με την ιδιοσυχνότητα των αλάτων και τα διαλύουν.

Επίσης, είναι αδύνατο ένας δακτύλιος MERUS να αλλοιώνει τη μορφή του χλωρίου ώστε να μη μετριέται σωστά η συγκέντρωσή του, επειδή επεμβαίνει μόνο στη διάταξη των μορίων του νερού και αλλάζει την ιδιοσυχνότητά τους, χωρίς να επηρεάζει τη μορφή όλων των άλλων ουσιών που συμμετέχουν στη σύσταση του νερού.

Ο τρόπος ελέγχου αποτελεσμάτων αυτής της εφαρμογής είναι εύκολος: το αργότερο σε ένα μήνα μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι τα υπάρχοντα άλατα έχουν απομακρυνθεί.

Εναλλακτικά, αντί των δακτυλίων MERUS, μπορεί να τοποθετηθεί μία ηλεκτρονική συσκευή MAX GROW, η οποία επιτυγχάνει το ίδιο καλό αποτέλεσμα, με διαφορετική αρχή λειτουργίας.

Σημείωση:
Το πρόβλημα της επικάθισης αλάτων επιδεινώνεται όταν οι δεξαμενές είναι υπέργειες, επειδή ζεσταίνονται και έτσι υπάρχει αύξηση των επικαθίσεων, επειδή το νερό όσο θερμαίνεται τόσο πιο εύκολα αποθέτει επικαθίσεις αλάτων από όπου περνάει. Η πρότασή μας για αυτό ειδικά το πρόβλημα είναι η εφαρμογή της ανακλαστικής βαφής ANTITHERM στα εξωτερικά τοιχώματα και στην οροφή της δεξαμενής, ώστε να έχουμε μία μείωση της θερμοκρασίας στο εσωτερικό κατά 6-8°C. Αυτό, εξάλλου, είναι σημαντικό και για λόγους υγιεινής: το δροσερό νερό δεν αναπτύσσει άλγη και μικροοργανισμούς τόσο εύκολα όσο το χλιαρό νερό.

Μοιράσου το στα social media