Θερμομόνωση και Στεγανοποίηση Κτιρίων
με Υλικά που Επιτρέπουν τη Διαπνοή
(με Χαμηλό Συντελεστή Υδρατμοπερατότητας μ)

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου είναι η απομάκρυνσή του από τη φύση. Είναι γνωστό ότι οι δραστηριότητες που γίνονται σε υπαίθριους χώρους ωφελούν την ψυχική και σωματική μας υγεία. Όμως, για τους σύγχρονους ανθρώπους η άμεση επαφή με τη φύση είναι συνήθως πρακτικά πολύ δύσκολη, καθώς οι περισσότεροι από εμάς κινούμαστε καθημερινά μεταξύ του σπιτιού, του γραφείου και των μέσων μαζικής μεταφοράς η του αυτοκινήτου μας.

Γι’ αυτό το λόγο, είναι εξαιρετικά σημαντικό τα κτίρια (κατοικίες και χώροι εργασίας) να είναι κατασκευασμένα με υλικά που να επιτρέπουν τη διαπνοή, δηλαδή την είσοδο και την έξοδο του αέρα προς και από τον εσωτερικό χώρο του κτιρίου, ώστε να έχουμε, έστω και με αυτόν τον τρόπο, μία στοιχειώδη επαφή με τον αέρα που υπάρχει έξω στη φύση. Αυτό προϋποθέτει είτε τη συνεχή λειτουργία ενός συστήματος εξαερισμού είτε τη χρήση δομικών, φινιριστικών και μονωτικών υλικών που επιτρέπουν τη διαπνοή είτε και τα δύο μαζί, κάτι που είναι, προφανώς, η ιδανική λύση.

Για το θέμα του αερισμού των κτιρίων μπορείτε να ενημερωθείτε εδώ. Στην παρούσα σελίδα θα μιλήσουμε για το θέμα της διαπνοής. Η ελλιπής διαπνοή των δομικών, φινιριστικών και μονωτικών υλικών είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που συντείνουν στο λεγόμενο “σύνδρομο του άρρωστου κτιρίου“.

Οι αρνητικές συνέπειες για τους εργαζόμενους σε τέτοια κτίρια, αλλά και για όσους κατοικούν σε σπίτια που δεν “αναπνέουν”, είναι πολύ σοβαρές, όχι μόνο για την ψυχική και σωματική υγεία τους, αλλά και για την απόδοσή τους στην εργασία, την ψυχική διάθεσή τους, τις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους και γενικά για ολόκληρη τη ζωή τους, αφού είναι γνωστό ότι “νους υγιής εν σώματι υγιή”.

Τα μεταλλικά κτίρια γραφείων, που περιμετρικά αποτελούνται από μεταλλικό σκελετό και τζαμαρίες, δηλαδή από υλικά που δεν επιτρέπουν τη διαπνοή, είναι πολύ ανθυγιεινά για τους εργαζομένους, ιδίως αν δεν διαθέτουν επαρκές σύστημα αερισμού και εξαερισμού και άλλα βοηθητικά συστήματα διατήρησης της ποιότητας του αέρα, όπως είναι, για παράδειγμα, οι ιονιστές αέρα και τα συστήματα ρύθμισης της υγρασίας. Αντίθετα, τα οικολογικά βιοκλιματικά μεταλλικά κτίρια δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα.

Επίσης, τα κτίρια συμβατικής δόμησης, δηλαδή αυτά που είναι κατασκευασμένα από μπετόν και εξωτερική τοιχοποιία από τούβλα ή τσιμεντοσανίδες ή άλλα δομικά υλικά που από τη φύση τους επιτρέπουν τη διαπνοή, έχουν τη δυνατότητα να είναι πιο υγιεινά, με την προϋπόθεση, όμως, να δίνεται μεγάλη προσοχή στην επιλογή των κατάλληλων υλικών για το φινίρισμα των επιφανειών και τη μόνωσή τους (θερμομόνωση και στεγανοποίηση).

Το κρίσιμο μέγεθος, στο οποίο πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία είναι ο συντελεστής διαπνοής ή υδρατμοπερατότητας μ των υλικών που χρησιμοποιούνται σε μία οικοδομή (στα Αγγλικά: water vapor diffusion resistance factor µ). Το ελληνικό γράμμα μι χρησιμοποιείται διεθνώς για αυτόν τον συντελεστή. Η ακριβής μετάφραση από τα Αγγλικά είναι: “συντελεστής αντίστασης στη διάχυση των υδρατμών”. Αυτή είναι και η πιο σωστή ορολογία, καθώς ο συντελεστής μ απεικονίζει την αντίσταση ενός υλικού στη διάχυση των υδρατμών διαμέσου αυτού και όχι το πόσο επιτρέπει τη διαπνοή ή την υδρατμοπερατότητα διαμέσου αυτού. Παρόλα αυτά, έχει επικρατήσει η ορολογία “συντελεστής διαπνοής” ή “συντελεστής υδρατμοπερατότητας”, που κατά λέξη σημαίνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που πραγματικά είναι ο συντελεστής μ.

Ο αέρας έχει μ=1, δηλαδή ο αέρας είναι το υλικό που έχει μηδενική αντίσταση στη διαπνοή, αφού προφανώς ο αέρας επιτρέπει σε απόλυτο βαθμό την ελεύθερη κίνηση των υδρατμών τους οποίους ο ίδιος ο αέρας περιέχει. Οι υδρατμοί είναι το πρόβλημα, όχι ο ίδιος ο αέρας. Ο αέρας μέσα σε έναν κλειστό χώρο “μπαγιατεύει” εξαιτίας της στάσιμης υγρασίας που περιέχει. Όταν οι υδρατμοί μπορούν να απομακρύνονται διαμέσου της διαπνοής των δομικών υλικών και να μην παραμένουν στάσιμοι μέσα σε ένα κτίριο, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα υγιεινής, δυσοσμίας και σχηματισμού μούχλας στους τοίχους.

Πολλά θερμομονωτικά υλικά έχουν πολύ υψηλό συντελεστή διαπνοής, δηλαδή προβάλλουν μεγάλη αντίσταση στον αέρα και στους υδρατμούς και δεν τους αφήνουν να τα διαπεράσουν, ώστε να ανανεώνεται ο αέρας του κτιρίου. Για παράδειγμα, η διογκωμένη πολυστερίνη έχει συντελεστή διαπνοής μ που κυμαίνεται μεταξύ 80 και 250, δηλαδή επιτρέπει σε ελάχιστο μόνο βαθμό τη διαπνοή του κτιρίου. Για την ακρίβεια, την επιτρέπει σε βαθμό από 80 έως 250 φορές μικρότερο από όσο επιτρέπει ο αέρας τη διάχυση των υδρατμών. Το ίδιο ισχύει και για την εξηλασμένη πολυστερίνη, η οποία, σημειωτέον, βρίσκεται στη Μαύρη Λίστα της Greenpeace.

Αντίθετα, υπάρχουν οικολογικά υλικά, όπως είναι οι θερμομονωτικές πλάκες ινοβάμβακα INOTHERM, που έχουν πολύ χαμηλό συντελεστή διαπνοής, δηλαδή αντιστέκονται πολύ λίγο στη διακίνηση των υδρατμών από και πρός το εσωτερικό του κτιρίου. Σε ένα κτίριο με τέτοιου είδους οικολογική θερμομόνωση είναι αδύνατο να παρουσιαστούν φαινόμενα ανάπτυξης μούχλας στους τοίχους.

Επίσης, η γενικότερη ποιότητα ζωής στα κτίρια αυτά αναβαθμίζεται, και επιπλέον επιτυγχάνεται μεγαλύτερη εξοικονόμηση ενέργειας με μικρότερο πάχος θερμομονωτικού υλικού, χάρη στο φαινόμενο της κουβέρτας, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο όσο και ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας λ, χωρίς να επηρεάζεται καθόλου από αυτόν. Αυτό το φυσικό φαινόμενο επαυξάνει σε σημαντικό βαθμό τη θερμομονωτική ικανότητα των οικολογικών και διαπνεόντων μονωτικών υλικών όπως είναι το INOTHERM, ενώ παράλληλα κάνει τα κτίρια πιο υγιεινά για όσους κατοικούν ή εργάζονται μέσα σε αυτά.

Όσον αφορά το τελικό φινίρισμα και τη στεγανοποίηση των περιμετρικών τοίχων ενός κτιρίου, τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πλευρά τους, και εδώ ο συντελεστής μ παίζει καθοριστικό ρόλο για τη διατήρηση του καθαρού και φρέσκου αέρα στον εσωτερικό χώρο του κτιρίου και την αποφυγή της ανάπτυξης μούχλας και δυσοσμίας. Τα περισσότερα επικαλυπτικά υλικά έχουν πολύ υψηλό συντελεστή μ, δηλαδή αντιστέκονται σε μεγάλο βαθμό στη διαπνοή, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξέλθουν από το κτίριο οι υδρατμοί και να σχηματίζεται μούχλα στο εσωτερικό των περιμετρικών τοίχων και στα ταβάνια του τελευταίου ορόφου.

Αντίθετα, υπάρχουν αρκετά υλικά, που είναι κυρίως υλικά εμποτισμού και όχι επικάλυψης, τα οποία λόγω της μοριακής ή κρυσταλλικής δομής τους επιτρέπουν τη διαπνοή σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τέτοια υλικά είναι, για παράδειγμα, τα στεγανωτικά υλικά ανάπτυξης πυριτικών κρυστάλλων μέσα στους πόρους του σκυροδέματος, της αμερικάνικης εταιρείας PENETRON. Αυτά τα στεγανωτικά υλικά εφαρμόζονται κυρίως σε θεμέλια, υπόγεια, περιμετρικά τοιχία, δεξαμενές και σε άλλες κατασκευές από σκυρόδεμα που βρίσκονται σε συνεχή επαφή με νερό ή υγρασία.

Για τις ταράτσες, τους τοίχους, καθώς επίσης και για άλλες επιφάνειες του κτιρίου που βρίσκονται πάνω από το επίπεδο του εδάφους (κεραμίδια, λιθοδομές, μάρμαρα, αρμοί πλακιδίων κ.ά.), υπάρχουν τα ελληνικής τεχνολογίας στεγανωτικά, φινιριστικά και επισκευαστικά υλικά WINWET, τα οποία είναι αυτοπολυμεριζόμενα ακρυλικά υλικά. Τα υλικά αυτής της κατηγορίας επιτυγχάνουν μόνιμη και βαθιά αδιαβροχοποίηση όλων των πορωδών επιφανειών, ενώ παράλληλα εξασφαλίζουν πολύ καλή διαπνοή, δηλαδή έχουν πολύ χαμηλό συντελεστή μ.

Τα επίσης ελληνικά πρωτοποριακά υλικά νανοτεχνολογίας για την προστασία επιφανειών NANO4LIFE (επικαλυπτικά υλικά μικρού εμποτισμού) έχουν και αυτά πολύ χαμηλό συντελεστή μ. Ομοίως και τα ελληνικά επικαλυπτικά ελαστομερή πολυουρεθανικής βάσης μονωτικά υλικά HYPERDESMO επιτρέπουν τη διαπνοή σε ικανοποιητικό βαθμό, παρά το γεγονός ότι σχηματίζουν ένα αρκετά παχύ στρώμα επικάλυψης.

Τέλος, τα ακρυλικά χρώματα εν γένει είναι υδρατμοπερατά, δηλαδή επιτρέπουν τη διαπνοή σε ικανοποιητικό βαθμό. Ειδικότερα, οι ανακλαστικές βαφές ANTITHERM και AEROZYL επιτρέπουν και αυτές τη διαπνοή στις επιφάνειες όπου εφαρμόζονται (ταράτσες, εξωτερικοί και εσωτερικοί τοίχοι, κολώνες, δοκάρια, ταβάνια κ.ά.). Έτσι, όχι μόνο συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην αποτελεσματική θερμομόνωση του κτιρίου, αλλά και αποτρέπουν το σχηματισμό σταγονιδίων στο εσωτερικό των επιφανειών και την ανάπτυξη μούχλας. Επιπλέον, όταν η διαπνοή γίνεται ελεύθερα στο κτίριο, οι τοίχοι δεν συγκρατούν τις δυσάρεστες ανθρώπινες ή άλλες οσμές, ούτε μαυρίζουν πάνω από τα καλοριφέρ. Τα ίδια ισχύουν και για την θερμοσυσσωρευτική βαφή COVERLACK THERMO,, η οποία εφαρμόζεται κυρίως στους εσωτερικούς τοίχους, καθώς επίσης και για την απλή βαφή COVERLACK 935 που εφαρμόζεται και σε εσωτερικούς και σε εξωτερικούς τοίχους.

Μοιράσου το στα social media