Aquacare, Σύγκριση με άλλες μεθόδους

Οι κυριότερες από τις άλλες μεθόδους για την απολύμανση του νερού σε πισίνες, δεξαμενές, jacuzzi κτλ, είναι οι εξής:

1. Χλωρίωση

Η προσθήκη χλωρίου στο νερό είναι η πιο γνωστή και, μέχρι τώρα, η πιο αποτελεσματική μέθοδος απολύμανσης. Σε αυτή τη μέθοδο, μαζί με το χλώριο είναι απαραίτητη και η προσθήκη αλγοκτόνων (για την καταστροφή των φυτικών μικροοργανισμών) και κροκιδωτικού (για τη συνένωση των διαλυμένων στερεών σωματιδίων σε μεγαλύτερα και την κατακρήμνισή τους στον πυθμένα ή την κατακράτησή τους από το φίλτρο). Πολύ συνηθισμένη, αλλά όχι απαραίτητη, είναι και η χρήση κυανουρικού οξέως (ενός παραγώγου του κυανίου) για την παράταση της ζωής του χλωρίου.

Η μέθοδος αυτή είναι φθηνότερη από την αγορά μιας συσκευής AQUACARE (μόνο βραχυπρόθεσμα, σαν κόστος αρχικής επένδυσης, αλλά όχι και σαν κόστος αναλωσίμων), έχει όμως σοβαρότατες αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των λουομένων. Είναι γνωστό, και αποδεδειγμένο επιστημονικά, ότι το χλώριο δημιουργεί παράγωγα, όπως οι χλωραμίνες, το χλωροφόρμιο, το τριχλωρομεθάνιο και άλλα, τα οποία έχουν σοβαρή καρκινογόνο δράση. Το κυανουρικό οξύ είναι επίσης επικίνδυνο καρκινογόνο. Παράλληλα, όλα αυτά τα χημικά δημιουργούν τσούξιμο στα μάτια, ξηροδερμία, ξεβάφουν τα μαλλιά, τα μαγιό και τα τοιχώματα της πισίνας, επιβαρύνουν την κατάσταση ευαίσθητων ή ανήλικων ατόμων, που πάσχουν από αναπνευστικές ασθένειες ή άλλες αλλεργίες, και αναδύουν μια έντονα δυσάρεστη και μη φυσική οσμή. Επειδή το χλώριο και τα παράγωγά του είναι ιδιαίτερα πτητικά, τα προβλήματα στην αναπνοή και το πρόβλημα της οσμής είναι ιδιαίτερα σοβαρά όταν πρόκειται για πισίνες ή κολυμβητήρια εσωτερικού χώρου.

Επειδή τα παράγωγα του χλωρίου δημιουργούνται κατά την ένωσή του με οργανικά φορτία (όπως ούρα, ιδρώτας, σάλιο, λάδια μαυρίσματος κτλ.), όσο μεγαλύτερο είναι το φορτίο της πισίνας σε λουόμενους ή ασκούμενους, τόσο μεγαλύτερη είναι και η παραγωγή των επιβλαβών στοιχείων. Να σημειωθεί, ακόμη, ότι για να είναι το χλώριο αποτελεσματικό στην απολυμαντική του δράση, πρέπει το pH του νερού να βρίσκεται σε συγκεκριμένα και ιδιαίτερα περιορισμένα όρια. Διατάραξη του επιπέδου του pH μάς αφήνει με όλα τα πιο πάνω αρνητικά, και με μικρό μέρος μόνο της απολυμαντικής δράσης.

Η ελληνική, αλλά και άλλες νομοθεσίες διεθνώς, ακόμη απαιτούν να χρησιμοποιείται μια ελάχιστη ποσότητα χλωρίου στις πισίνες, άσχετα με την οποιαδήποτε άλλη μέθοδο εφαρμόζουμε και με τα αποτελέσματά της. Έτσι, για την Ελλάδα ορίζεται ότι το νερό πρέπει πάντα να περιέχει 0,4 – 0,7 ppm (parts per million) χλωρίου κατ’ ελάχιστο. Ο κατασκευαστής των συσκευών AQUACARE συνιστά γι’ αυτό το λόγο τη χρήση Oxone D15 της DuPont κάθε 10 μέρες περίπου (ή συχνότερα σε επαγγελματικές πισίνες με μεγάλη χρήση), παράλληλα με τη λειτουργία της συσκευής. Το Oxone D15, ερχόμενο σε επαφή με το νερό, απελευθερώνει ενεργό οξυγόνο, αλλά περιέχει και 9% χλώριο και λίγο κροκιδωτικό. Έτσι, όχι μόνο ικανοποιούμε την απαίτηση για συνύπαρξη λίγου χλωρίου, αλλά και με την συμπληρωματική δράση του ενεργού οξυγόνου και του κροκιδωτικού, το νερό αποκτά ιδιότητες παρόμοιες με εκείνες του εμφιαλωμένου! Εναλλακτικά, και εφόσον χρησιμοποιούμε AQUACARE, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν χλωριωτής άλατος, μπορούμε να παράγουμε χλώριο απλά προσθέτοντας αλάτι στο νερό μας.

Τέλος, στα αρνητικά της μεθόδου της χλωρίωσης σημειώστε τη συνεχή φροντίδα για παραγγελία, κουβάλημα και αποθήκευση των χημικών και την ανάγκη για συνεχή παρακολούθηση του νερού με διάφορες μετρήσεις.

2. Υπεριώδης ακτινοβολία (UV)

Η υπεριώδης ακτινοβολία είναι ακίνδυνη και εξασφαλίζει πολύ καλή απολύμανση του νερού τη στιγμή της διέλευσής του μπροστά από τον ειδικό λαμπτήρα, όμως δεν αφήνει υπολειμματικό απολυμαντικό στοιχείο μέσα στο νερό (όπως είναι τα ιόντα χαλκού και αργύρου των ιονιστών ή το χλώριο), με αποτέλεσμα το νερό να επιμολύνεται αμέσως μετά. Γι’ αυτό και η μέθοδος UV συνήθως χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλη μέθοδο, κυρίως του ενεργού οξυγόνου ή της χλωρίωσης.

Μέσα στα αρνητικά της μεθόδου είναι και το μεγάλο κόστος αγοράς της συσκευής με τον λαμπτήρα, αλλά και η μικρή ταχύτητα του νερού που απαιτείται προκειμένου να προλάβει να δράσει η ακτινοβολία. Είναι σαφές ότι αυτή η μέθοδος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ειδικά σε πισίνες με μεγάλο φορτίο σε λουόμενους.

3. Ενεργό οξυγόνο

Πρόκειται για σχετικά φθηνή μέθοδο (ακριβότερη, πάντως, της χλωρίωσης), που βασίζεται στην προσθήκη σκόνης (υπάρχουν διάφορα σκευάσματα στην αγορά), η οποία κατά την επαφή της με το νερό απελευθερώνει κάποιες μορφές οξυγόνου και κυρίως μονοατομικό οξυγόνο. Το οξυγόνο οξειδώνει και καταστρέφει τα διάφορα οργανικά φορτία του νερού.

Το μειονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι ότι δεν καταστρέφει τα άλγη και σκοτώνει μόνο μερικώς τα βακτήρια. Κατά συνέπεια, απαιτείται η χρήση και άλλης μεθόδου, παράλληλα με το ενεργό οξυγόνο.

Οι συσκευές AQUACARE θυμηθείτε ότι απελευθερώνουν τουλάχιστον 5 μορφές οξυγόνου (από τις οποίες η πιο δραστική είναι οι ρίζες υδροξυλίου), παράλληλα με τον ιονισμό, που έχει αλγοκτόνο και βακτηριοκτόνο δράση.

4. Οζονισμός

Παλιά, παρωχημένη και ακριβή μέθοδος, που βασίζεται σε συσκευή παραγωγής όζοντος. Η παραγωγή όζοντος είναι μικρή (περίπου 20 φορές μικρότερη από την παραγωγή που έχουν οι συσκευές AQUACARE, οι οποίες δρουν παράλληλα και με άλλους τρόπους!) και η απολυμαντική του δράση είναι ιδιαίτερα σύντομη, επειδή το όζον μέσα σε λίγα λεπτά αποσυντίθεται. Όπως και οι προηγούμενες, και αυτή η μέθοδος δεν μπορεί να σταθεί μόνη της, παρά μόνο σε συνδυασμό με άλλες. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, τείνει να εκλείψει τελείως.

5. Άλλοι ιονιστές

Στην Ελλάδα και στη διεθνή αγορά κυκλοφορούν και άλλες συσκευές, που βασίζονται στον ιονισμό του χαλκού και του αργύρου. Οι περισσότερες, μάλιστα, είναι φθηνότερες από τις συσκευές AQUACARE. Πιθανώς για να κρατήσουν το κόστος χαμηλά, όμως, χρησιμοποιούν πολύ μικρά ηλεκτρόδια, με συνέπεια να μην είναι αποτελεσματικές, παρά μόνο σε μικρές πισίνες με μικρό φορτίο. Στην αγορά έχουν εμφανιστεί και ένας-δύο ιονιστές, που κάνουν παράλληλα και υδρόλυση. Και πάλι, όμως, η υδρόλυση που δημιουργούν (και συνεπώς και το οξυγόνο που παράγουν) συνήθως είναι ανεπαρκής. Και τέλος, δεν είναι ρυθμιζόμενες σε ένταση, και κατά συνέπεια δεν μπορούν να ανταποκριθούν με ταχύτητα στις συνθήκες που έχουν να αντιμετωπίσουν.

Η διαφορά των συσκευών AQUACARE είναι ότι:

  • Συνδυάζουν 3 λειτουργίες ταυτόχρονα: ιονισμό, υδρόλυση-οξυγόνωση, και προαιρετική χλωρίωση του πρόσθετου αλατιού.
  • Έχουν πλατιά ηλεκτρόδια χαλκού και αργύρου με ειδική διάταξη (σε ομόκεντρους κυλίδρους) για μεγάλη παραγωγή ιόντων και μεγάλη επαφή με το διερχόμενο νερό.
  • Έχουν ηλεκτρόδια τιτανίου με ειδική επικάλυψη από ευγενή μέταλλα, τα οποία παράγουν μεγάλες ποσότητες οξειδωτικών, και κυρίως των ισχυρότερων από αυτά, των ριζών υδροξυλίου.
  • Έχουν ρυθμιζόμενη ένταση στη λειτουργία τους, άρα και την αποδότικότητά τους.
  •  Έχουν ψηφιακό χρονοδιακόπτη λειτουργίας για να μην ασχολείστε συνεχώς μαζί τους.

Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στην απολύμανση νερού πισίνας;

Τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, η μέθοδος της χλωρίωσης χρησιμοποιείται ακόμη στο 80% των περιπτώσεων περίπου. Το υπόλοιπο 20% το μοιράζονται οι άλλες μέθοδοι ή οι συνδυασμοί τους με τη χλωρίωση.

Οι αιτίες για αυτήν την επικράτηση του χλωρίου είναι διάφορες:

  1. Η φυσιολογική δυσπιστία του καταναλωτή για οτιδήποτε καινούργιο, ακόμα και όταν το «παλιό και δοκιμασμένο» έχει εξακριβωμένες επιβλαβείς συνέπειες για την υγεία.
  2. Τα συμφέροντα των εταιρειών παραγωγής και διάθεσης χλωρίου και λοιπών χημικών, που έχουν από καιρό εγκατασταθεί στην αγορά.
  3. Οι αποτυχημένες εφαρμογές διαφόρων μέτριων εναλλακτικών μεθόδων, που από τη φύση τους δεν είχαν τη δυνατότητα να υποκαταστήσουν επάξια το χλώριο.
  4. Το αρχικό κόστος επένδυσης, που λειτουργεί αποτρεπτικά. Τα πιο πολλά εναλλακτικά συστήματα, μεταξύ των οποίων και το AQUACARE, έχουν ένα πρόσθετο αρχικό κόστος επένδυσης, το οποίο, όμως, αποσβένεται σχετικά σύντομα από την εξοικονόμηση σε χημικά, κόστος συντήρησης κτλ.
  5. Η καθυστέρηση στην ανάπτυξη οικολογικής συνείδησης του κοινού. Αυτό, τώρα πια, αλλάζει ραγδαία, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις αναπτυγμένες κυρίως χώρες του εξωτερικού. Όλο και περισσότεροι ιδιοκτήτες πισίνας αναζητούν τρόπο να ξεφύγουν από το χλώριο και τους κινδύνους που το συνοδεύουν.
Μοιράσου το στα social media